2.03.2025
„In The Court Of The Crimson King” to nie tylko quasi orkiestrowe faktury, patos i celebra, nawiązania formalne do dziedzictwa muzyki klasycznej, zagłębianie się w świat przeszłości. Tym razem skupimy się na odmiennym obliczu Karmazynowego Króla. Bardziej dzikim i nowoczesnym. Pomogą nam w tym dwie kompozycje: „Moonchild” i „21st Century Schizoid Man”.
22.02.2025
Pierwsza część eseju była obszernym wstępem do problematyki. Tym razem przedstawię wzorcowe przykłady estetyki rocka symfonicznego. Na debiutanckim albumie Karmazynowego Króla w grę wchodzą „Epitaph” i „The Court Of The Crimson King”. W trzeciej części poszukamy elementów, które wprowadzą dysonans poznawczy. W rezultacie tożsamość estetyczna szacownego klasyka nie będzie już tak oczywista.
12.02.2025
Zazwyczaj staram się unikać pisania recenzji klasycznych albumów. Choćby dlatego, że napisano już o nich prawie wszystko. Jeżeli po nie sięgam, zazwyczaj wybieram jakiś problemowy aspekt. Tak będzie też tym razem. W trzyczęściowym eseju pochylę się z uwagą nad specyfiką „symfonicznej” estetyki „In The Court Of The Crimson King”.
3.01.2025
Solowe płyty pianisty z lat 1969-1970 są o tyle ciekawe, że powstawały w okresie, gdy muzyk intensywnie udzielał się w grupie Milesa Davisa. Godny uwagi jest fakt, że ich profil stylistyczny był mocno odmienny. Przeważał na nich pierwiastek „akustyczny”, poza tym znacznie więcej było nawiązań do awangardowego jazzu.
1.03.2024
W marcu grupa zagrała kilka koncertów, przeważnie w Londynie. Jedyny zagraniczny miał miejsce 29 marca w Amsterdamie w klubie „Paradiso”. Na szczęście został zarejestrowany przez właściciela sklepu płytowego Leo Schelvisa, który zaproponował muzykom oficjalne wydanie materiału. Spotkał się jednak z odmową. Nagrania z tego koncertu przez wiele lat krążyły w wersji bootlegowej.
12.10.2023
Muszę przyznać, że nigdy nie byłem specjalnym fanem minimalizmu, jednak temu panu warto poświęcić trochę czasu. Terry Riley szczególnie w latach 60. i 70. był ważną postacią na muzycznej scenie. Był jednym z współtwórców nowego stylu muzycznego – minimalizmu. „A Rainbow In Curved Air” należy do jego najwybitniejszych dokonań.
4.10.2023
Wpływy, inspiracje, zapożyczenia - tego typu tematy bywają czasami kontrowersyjne. W przypadku Milesa Davisa i muzyków grających w jego zespole pod koniec lat 60., powyższy wątek nie jest bynajmniej taki prosty i jednoznaczny. Najbardziej prominentne formacje fusion z początku kolejnej dekady (Weather Report, Mahavishnu Orchestra, Return To Forever, Mwandishi) niewątpliwie inspirowały się dokonaniami Milesa, jednak każda miała własny pomysł na muzykę i dzięki swojej kreatywności potrafiła go twórczo realizować.